بی‏تردید، موضوع آلودگی محیط زیست یکی از مهمترین معضلاتی است که انسان معاصر را با چالشهای جدی روبه‏رو کرده است. این مسأله از آن جهت دارای اهمیت است، که علائم تهدید کننده حیات آشکار شده و نسل حاضر و آینده را به دلیل آلودگیهای گسترده زیست محیطی، با تهدید مواجه ساخته است. از سوی دیگر، انسان بدون داشتن محیط زیستی امن و سالم، قادر نخواهد بود به زندگی طبیعی خود ادامه دهد. به همین جهت، حفظ و حمایت از محیط زیست و سالم نگه داشتن آن، به عنوان یکی از مهمترین نیازهای اساسی برای ادامه حیات، مورد توجه و عنایت همگان قرار گرفته است.
به دیگر سخن حق بهره مندي از محیط زیست را بايد از مصاديق مهم حقوق بشر ياد نمود، که شرع مقدس در آموزه هاي خود و در قرآن کریم ضمن يادآوري اين مطلب، بر مصونيت طبيعت و منابع طبيعي و تعادل زيست محيطي از هر گونه تجاوز و تعدي تأکيد ورزيده است و بر اين اساس، تجاوز و تعدي به طبيعت را فساد در زمين دانسته که عذاب اخروي و مسئوليت دنيوي را در پي خواهد داشت. اسلام براي حفاظت از محيط زيست احكام و آداب خاصي دارد كه اين احكام و آداب به عنوان راهكارهايي در حوزه‌هاي مختلف عملكرد انسان در رابطه با طبيعت، مورد ارزيابي قرار گرفته است
در این نوشتار، مبانی فقهی حق بهره‏مندی از محیط زیست سالم، از دیدگاه شرع مقدس مورد بحث و بررسی قرار می‏گیرد.