انتخاب مصالح و نحوه به كارگيري آنها در ساختمان با توجه به شرايط جوي، به نحوي كه منجر به صرفه جويي و بهينه سازي مصرف انرژي گردد، متاسفانه تا به امروز به عنوان يك ملاك و معيار براي مهندسين معماري و طراحان بخش ساختمان مطرح نبوده است . ارزش فوق العاده سوخت هاي فسيلي و حجم عظيم سرمايه ملي كه در بازيابي اين سوخت ها هزينه مي گردد، نياز به اصلاح ساختار مصرف و ارائه الگوهاي مصرف بهينه انرژي را ضروري مي سازد. از سوي ديگر تاثيرات مخرب استفاده از سوخت هاي فسيلي بر روي محيط زيست و طبيعت موجب ايجاد مخاطره در زندگي شهروندان به ويژه در كلان شهرهاي امروزي شده است. لذا توجه جدي به استفاده از داشته هاي بومي و منطبق بر طبيعت در معماري به عنوان فضاهايي منطبق با محيط زيست و پايدار يا به عبارتي معماري سبز، امروزه اهميتي دوچندان يافته است .اقليم تا آنجا كه به آسايش انسان مربوط مي شود، نتيجه متقابل عناصري چون تابش،خورشيد،دما،رطوبت، وزش باد و ميزان بارش مي باشد. اين مقاله در پي نشان دادن تاثيرات شرايط جوي و اقليمي، بر ساخت و ساز پايدار و منطبق بر محيط زيست در مناطق گرم و خشك و تاثير آن در بهينه سازي مصرف انرژي در معماري سبز منطبق بر طبيعت در شهرستان دامغان است . بر اين اساس ضمن مراجعه به منابع كتابخانه اي وجمع آوري اطلاعات موردنياز با روش هاي ميداني و تحليلي – توصيفي به بررسي جنبه هاي مختلف تاثيرات اقليمي برمعماري وساختمان، در منطقه مورد مطالعه پرداخته شده است. نتايج حكايت از اين مساله دارد كه معماري منطبق بر محيط در دامغان كاملا منطبق بر اصول معماري پايدار بوده و ضمن صرفه جويي در مصرف انرژي، همسازي كامل با محيط زيست دارد.