نانوذرات آهن به دلیل داشتن سطح ویژه بالا دارای قابلیت واکش پذیری زیاد، قدرت جذب کنندگی مطلوب و همچنین بدلیل فراوان بودن و غیر سمی بودن برای اصلاح و حذف آلودگی در محیط های آبی و خاک بسیار مورد توجه قرار گرفته اند. خصوصیات نانوذرات آهن سبب می شود که هنگام حضور در این محیطها، به یکدیگر چسبیده و ذرات کلوئیدی بزرگتری را تشکیل دهند و نشست کنند. استفاده از تثبیت کننده های سطحی همانند پلی اکریلیک اسید مانع از کلوخه ای شدن و به هم پیوستن نانوذرات آهن به یکدیگر در هنگام حضور در محیط آبی و خاکی می شوند. در این مطالعه مشاهده می شود که نانوذرات اکسیدآهن (Fe3O4) در حضور پلی اکریلیک اسید به صورت کاملا جدا از هم و پراکنده قرار می گیرند به طوری که قطر تقریبی آنها نزدیک به 100 نانومتر است. همچنین مشخص شده است که در غلظتهای بالا و در جریان های نانوسیال عبوری از محیط متخلخل با سرعت کم انتقال نانوذرات کمتری صورت میگیرد و پتانسیل تسریب بیشتری بروز می کند. همچنین در ادامه بررسی حرکت یک بعدی نانوسیال در ستون آزمایش و نحوه محاسبه ضریب جذب (α) با استفاده از داده های منحنی رخنه (Breakthrough Curve) و به اختصار BTC پرداخته شده است.