از آن جایی که یکی از پرهزینه ترین بخش ها در عملیات تصفیه آب، بخش انعقاد و لخته سازی است، لذا یافتن مواد و روش هایی که حداقل هزینه را در برداشته باشند اهمیت بسزایی دارد. در حال حاضر سولفات آلومینیوم و کلرید فریک از جمله رایج ترین منعقدکننده هاي مورد استفاده در تصفیه آب می باشند. ضعف درمدیریت استفاده از آلوم در تصفیه آب باعث باقی ماندن مقداري آلومنیوم در آب تصفیه شده می گردد. این آلومنیوم خطر ابتلاء به بیماري آلزایمر را در بیماران دیالیزي افزایش می دهد این درحالی است که استفاده از مواد طبیعی درفرایند انعقاد این عوارض را ندارد.بر این اساس در سالهاي اخیر استفاده از مواد منعقدکننده طبیعی رو به افزایش است.اينگونه منعقد كننده ها قابل تجزيه بيولوژيكي هستند وباقي مانده آنها در آب ، عوارضي را در بدن مصرف كننده ايجاد نمي كند، بنابر اين از نظر بهداشتي بر پليمرهاي مصنوعي ارجحيت دارند. مطالعه حاضر با هدف بررسی کارایی انواع منعقدکننده های طبیعی و شیمیایی در فرآیند تصفیه آب و فاضلاب انجام شد.نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که به دلیل برخی عدم قطعیت ها در مورد سمیت، سرطان زایی و جهش زایی پلیمرهای سینیتیک برای بشر ، پلیمرهای طبیعی که می توانند از انواع خاصی از گیاهان و جانوران و سنگ های معدنی استخراج شوند جایگزین هایی قابل اعمال برای پلی الکترولیت های سینیتیک هستند.