امروزه سلامت خاکهای کشاورزی از نظر عدم آلودگی به عناصر سمی به دلیل تأثیر آن بر سلامت زنجیره غذایی و در نهایت سلامت انسان از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است. مناطق افیولیتی از جمله مناطقی می‌باشند که در آلودگی به فلزات سنگین از پتانسیل بالایی برخوردار هستند. ورود اين عناصر به منابع آب و گياهاني که بر روي خاک اين مناطق رشد و نمو مي‌کنند باعث اثرات زيانبار بهداشتي در درازمدت براي ساکنان اين گونه مناطق مي‌شود. نیکل، عنصری هست که دارای اثر بالقوه منفی بر گیاهان، میکروارگانیسم‌ها و جانوران می‌باشد. علائم واضح سمیت Ni در بخشهای برگ مانند گیاه، با توقف رشد، فنجانی شدن و نکروسیز، همراه است. با توجه به اینکه مناطق افیولیتی نقش مهمی در توزیع ژئوشیمیایی فلزات سنگین، داشته و باعث ورود مقادیر بیش از حد مجاز این عناصر، به خاک و در نتیجه انتقال به چرخه غذایی انسان و دام می‌گردند لذا مطالعه ژئوشیمی این عناصر در این خاکها از اهمیت بسزایی برخوردار می‌باشد. با وجود اینکه میانگین غلظت Ni در خاک‌های سطحی سرتاسر جهان بین 20 تا ppm40 برآورد شده است و غلظت نیکل خاک‌ها در بازه وسیع 2/0 تا ppm450 تغییر می‌کند اما در برخی خاک‌های مشتق‌شده از سرپنتین، غلظت Ni تا حدود ppm7000 نیز اندازه‌گیری شده است. این موضوع نشان می‌دهد که غنی شدگی خاکهای این گونه مناطق به نیکل همواره قابل انتظار است. نتایج مطالعه حاضر که به بررسی ژئوشیمی زیست محیطی نیکل در خاکهای مناطق افیولیتی می‌پردازد نشان می‌دهد که مهم‌ترین فاکتور اثرگذار بر رفتار Ni در خاک‌ها، pH بوده و ویژگی‌هایی مثل مقدار رس و اکسیدهای Fe و Mn خاک‌ها، در درجه دوم اهمیت قرار دارد. همچنین با کاهش pH و ظرفیت تبادل کاتیونی (CEC)، تحرک نیکل در خاک‌ها زیاد می‌شود.