امروزه گردشگری به عنوان یکی از ارکان اساسی در توسعه پایدار مناطق به ویژه مناطق روستایی مطرح می باشدکه با برنامه ریزی دقیق و اصولی و شناسایی قابلیت هاو محدودیت های پیش روی آن می توان جایگاه آن رادر سطح گوناگون توسعه و همچنین در سطح ملی ارتقاءداد. دراین میان گردشگری روستایی به عنوان راهبردی برای توسعه روستایی در کنار فرصت ها با چالش هایی مواجه است. این مقاله میکوشد باتوجه به فرصت ها، درصدد رفع چالش های موجود باشد. چالش ها فراروی توسعه گردشگری روستایی به 2دسته تقسیم میشود: چالش های درونی یا مردمی وچالش های بیرونی یاسازمانی.
ازچالش های درونی می توان به سنت گرایی، قوم گرایی، موانع فرهنگی واجتمایی وازچالش های بیرونی می توان به ضعف حمایت بخش دولتی ازگردشگری روستایی، تک بعدی نگری به گردشگری روستایی، کمبود تأسیسات اقامتی وزیربنایی اشاره نمود.