گردشگری از مهمترین فعالیت های انسان معاصر است که همراه با به وجود آوردن تغییراتی شگرف در سیمای زمین ، اوضاع سیاسی ، اقتصادی ، روش زندگی انسان ها را دگرگون می کند. کشور ایران به دلیل دارا بودن پتانسیل های متنوع و گسترده همواره به عنوان یکی از کانون های گردشگری در قلمرو سرزمینی مطرح بوده است. از همین رو ، از میان فرصت های گردشگری موجود در کشور ، جاذبه های طبیعی و چشم اندازهای بکر و آب و هوای مناسب ، زمینه را برای توسعه اکوتوریسم ، بیش از دیگر جنبه های گردشگری تقویت می کند اکوتوریسم نوعی گردشگری مسئولانه انسان در محیط طبیعی است که علاوه بر منفعت های مادی و غیر مادی به دنبال حفظ محیط زیست است ، و نتیجه آن برقراری پیوند میان پایداری از ابعاد مختلف با اکوتوریسم خواهد بود (نظری، 1388: 2). در این پژوهش از روشهای کتابخانه ای ( استفاده از کتاب ها ، مقالات و... ) و میدانی (مصاحبه با افراد محلی ، کارشناسان در زمینه گردشگری و اکوتوریسم) جهت جمع آوری اطلاعات استفاده شده است. و از مدل ها و شیوه کیفی(اشباع نظری) جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات استفاده شده است. یافته های تحقیق نشان می دهد که این منطقه با وجود پتانسیل فراوان در زمینه اکوتوریسم ، دارای نقاط ضعف و نقاط قوت هایی نیز می باشد و برای توسعه اکوتوریسم باید راهبرد ها و راهکارهایی در سطوح اقتصادی ، اجتماعی – فرهنگی ، محیطی و اکولوژیکی مورد توجه قرار بگیرند.