شناخت آسایش زیست اقلیمی در مناطق مختلف جغرافیایی می تواند به فرایند برنامه ریزی و توسعه منطقه کمک کند آسایش و سلامتی انسان در محیط طبیعی رابطه مستقیمی با عناصر اقلیمی دارد . امروزه اکثر مطالعات و برنامه ریزی های بیوکلیمایی انسانی اساس و مبنا ی برنامه ریزی های شهری ؛ عمرانی؛ سکونتگاهی ؛ معماری و حتی گردشگری می باشد. دراین پژوهش شهرکرمان از نظر شاخص های اقلیمی بیکر ؛ ترجونگ و اولگی با استفاده از داده های آماری ایستگاه هواشناسی سینوپتیک کرمان طی سالهای (1390– 1359) به مدت 31 سال مورد ارزیابی قرار گرفته است .نتایج حاصله از این پژوهش نشان داد كه شاخص هاي بيوكليمايي مورد استفاده ، توانايي آشكارسازي دوره هاي آسایشی و عدم آسايشی کرمان را دارند و با وجود تفاوت هاي جزئي ، نمودهاي نسبتاً همگوني از اقليم آسايشي اين شهر ارائه مي دهند .بررسيها نشان داد كه کرمان درطول سال با داشتن تنوع بيوكليمايي ،از شرايط گرم تا بسيار خنكي برخوردار است؛ طي فصول زمستان و تابستان ازمحدوده آسايش زيست اقليمي خارج است و با آغاز فصول بهار و پاييز در ماههاي گذار از سرما به گرما (فروردين) و گرما به سرما (آبان) اقليم کرمان به شرايط آسايش انساني نزديك مي شود . درمجموع بهار با شرايط منحصر به فرد آسايش انساني، بهترين فصل براي انجام فعاليتهاي محيطي و گردشگري در کرمان است.