گردشگری یا به عبارتی سفر ،یکی از مؤلفه هایی است که از یک جهت باعث افزایش تجربه،افزایش علم و آگاهی، پخته شدن عقل و شعور انسانها شده و از طرف دیگر سبب تعالی روح، تجدید روحیه کاری و بهروزی می شود.سفرباید همراه با ایجاد تحول در فرد باشد و عبرت بگیرد نه اینکه صرف تماشا باشد، زیرا عبرت گرفتن کمال است.درنتیجه سفر و مسافرت در مکتب اسلام جایگاه فوق العاده مهمی دارد و در قرآن کریم به بیش از 30 نوع سفر با انگیزه‏های مختلف اشاره شده است. از انجاکه اسلام دینی جامع است که اختصاص به گروه و منطقه خاصی ندارد همه انسان های روی کره زمین و در همه زمان ها مخاطب اسلام هستند. جامعیت و جهان شمولی این آیین توحیدی ایجاب می کند .که به همه ملتها و آیینها و از هر نژاد و فرهنگ با هر گونه اعتقادات ملی و دینی در پیوند باشد تا بتواند پیام توحیدی را به آنان برساند و آنان را به اسلام دعوت کند و رحمت للعالمین باشد. قرآن بسیار و به کرّات انسان را به سفر کردن و حرکت کردن (سیروا، سیروا، سیروا – انفعوا ، سافروا) توصیه می‏کند. مسئله گردش در روي زمين (سير در ارض) شش مرتبه در قرآن آمده است . كه شش مرتبه مذكور به منظور اطلاع يافتن از اسرار آفرينش و پنج مرتبه ديگر به منظور عبرت گرفتن از عواقب دردناك و شوم اقوام ظالم وجبار ، ستمگر و آلوده مي باشد. هدف این تحقیق بیان ارزش گردشگری از دیدگاه آیین مقدس اسلام وبیان ارزش و مقبولیت آن در جهان اسلام می باشد. روش کار در این پژوهش همانند سایر پژوهش‌های تاریخی ـ مذهبی، کتابخانه‌ای است که طی آن با شیوه فیش‌نگاری برای جمع‌آوری اطلاعات، به منابع معتبر روایی و تحلیلی به‌ویژه تفاسیر قرآن مراجعه و مطالب مورد نیاز از آنها استخراج شده و مورد استفاده قرار گرفته است.