اکوتوریسم یا گردشگری طبیعت از زیرشاخه های نوین گردشگری است که متخصصین و به ویژه زمین شناسان، بوم شناسان، جغرافیدانان و دست اندرکاران صنعت گردشگری را به خود جذب نموده است.در این شاخه از گردشگری برخورد مسئولانه با طبیعت و حفظ آثار طبیعی یک اصل محسوب می شود و سعی دارد ضمن حفظ محیط، امکان توسعه پایدار کالبدی، اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی را برای ساکنین محلی فراهم آورد .
این پژوهش با استفاده از کتب، مقالات، اسناد و طرح های ملی، منطقه ای و محلی و سایر منابع مکتوب مرتبط با موضوع پژوهش؛ انجام شده است. در مقاله حاضر مهمترین مزایا وقابلیت های اکوتوریسم در حفظ محیط زیست ،وهمچنین معایب واثرات تخریبی آن و موانع و چالش های فراروی توسعه اکوتوریسم در کشورمان مورد مطالعه قرار گرفته است.
بهبود چشمگير آگاهيهاي اجتماعي، آموزش رفتارهاي صحيح زيست محيطي به افراد جامعه و جلب حمايت بيشتر آنها از ذخاير ملي و طبيعي و تبادل فرهنگي از طريق برخورد افراد محلي با بازديد كنندگان را می توان از نقاط مثبت اکوتوریسم دانسته و آن را، منشاء اشتغال و درآمدزایی، توسعه زیرساخت ها و منبعی ارزشمند برای گذران اوقات فراغت برشمرد. معایب مختلف اکوتوریسم نیزشامل ؛ تخریب محیط زیست، ، تغییر آداب و رسوم وفرهنگ بومی منطقه ای تحت تأثیرگردشگران، همچنین ساخت جاده ها مستلزم تخریب جنگل، دشتها، کوه ها است و این امر خسارات جبران ناپذیری بر محیط زیست و جانوری وارد می سازد و علاوه بر آن با عبور خودروها از این جاده ها از لحاظ آلودگی هوا نیز تأثیرات مخربی بر محیط زیست خواهد گذاشت.اکوسیستم ایران، بستر مناسبی برای سودآوری در بخش اکوتوریسم است. اگرچه بسیاری از گونه های نادر جانوری ایران یا به کلی منقرض گشته و یا در معرض انقراض هستند، لیکن هنوز هم گونه های متنوع جانوری و گیاهی در خور توجهی که در اقالیم گوناگون موجود است. که در صورت مدیریت صحیح، می تواند جوابگوی گردشگران باشد. اطلاع رسانی و معرفی جاذبه های اکوتوریسم، شناسایی محدوده های مناسب حفاظت شده،آموزش نحوه حفظ محیط زیست،ایجاد امکانات مناسب طبیعت گردی را میتوان ازراهکارهای گسترش اکوتوریسم معرفی نمود.