در دنيای امروزی به کارگيری انرژی های تجدید پذیر مهمترین راه حل جامعه بشری در جهت ادامه حيات است. این ضرورت پس ازکمبود انرژی های فسيلی از سال1970 شكل جدی تری به خود گرفته است. سه مقوله ی کمبود منابع انرژی، افزایش جمعيت وکاربرد فراگير انرژی در تمام امور جامعه بشری ضرورت استفاده از انرژی های نو را بهتر به ما میرساند. قرار گرفتن ایران بر روی کمربند خورشيدی این کشور را از لحاظ تابش نور خورشيد با قدرت و توان مطلوب به یكی از مناطق بسيار مستعد برای بهره گيری از این انرژی تبدیل کرده است. دراین پژوهش استفاده از انرژی خورشيدی به صورت فتوولتایيك بررسی شده و با توجه به هزینه بالای سيستمهای فتوولتائيك، بهره گيری از حداکثر راندمان این منابع قدرت، یك ضرورت اساسی و غير قابل انكار بشمار می آید . در این مقاله به ارزیابی ومقایسه سيستم فتوولتائيك در دو وضعيت ثابت و با ردیاب تك محوره پرداخته میشود و با تحليل زاویه بهينه در هر دو وضعيت برای دریافت بيشترین انرژی تابشی خورشيد، ميزان الكتریسيته توليدی برای نوع خاصی از سيستم فتوولتائيك در این دو وضعيت نيز بررسی می شود. همچنین ایده ای نو در مورد ساخت پانل های بهینه ارائه می گردد.