منابع عمده گردشگری به سه دسته منابع طبیعی ، منابع فرهنگی و اماکن مذهبی تقسیم می شوند. گردشگری در طبیعت که اکوتوریسم خوانده می شود سفری آگاهانه و با مسئولیت به دل زیبای طبیعت است که با گردشگری معمولی تفاوت اساسی دارد. زیرا در این سفر گردشگر کمترین آسیب را به محیط طبیعی وارد می نماید. جاذبه های طبیعی همواره با تلالو خاص و بی نظیر خود که عظمت و شکوه خلق بی همتا را به تصویر می کشند بهترین برآورنده نیازهای روحی و معنوی بشر میباشند. استان مازندران با وسعت بالا و طبیعت سرسبز و دلچسب خود همواره مورد توجه گردشگران و مامن زیبای مسافران ایرانی و خارجی بوده است. شهرستان جویبار دارای مساحت بیش از 300 کیلومترمربع می باشد و وجود رودخانه ها،مناطق جنگلی،دریا و سواحل زیبا ابشار های بی نظیرش یکی از مناطق دیدنی و درخور توجه برای گردشگران و طبیعت گردان محسوب می شود. در این مقاله با سیر در طبیعت بکر و بی همتای شهرستان جویباربه معرفی و شناسایی جاذبه های طبیعی آن ومسیرهای دسترسی به آنها پرداخته شده است که بازدیدهای میدانی و تصویربرداری و رسیدن به جاذبه های طبیعی با پیشینه مطالعات کتابخانه ای پایه و اساس مطالب حاضر می باشند.