بدون تردید مشارکت اجتماعی به عنوان موتور محرکه جوامع در حال توسعه به سوی توسعه پایدار ملی در چند سال اخیر مورد توجه کارشناسان حوزه مدیریت و برنامه ریزی قرار گرفته است . مروري گذرا بر پژوهش هاي انجام شده در زمينه مشاركت زنان نشان مي دهد محورهاي عمده مطالعات در بررسي موانع مشاركت زنان شامل عوامل فردي، خانوادگي، اجتماعي، اقتصادي، فرهنگي، سازماني، حقوقي، سياسي و آموزشي است. یکی از علل عدم توفیق زنان در احراز پست ها و نقش های اجتماعی استدلال افرادی است که بااستناد به برخی دیدگاه های روان شناختی وجامعه شناختی،که مورداستفاده جرم شناسان قرارگرفته،استدلال می کنندکه اشتغال زنان می تواندعاملی جهت افزایش معضلات اجتماعی باشد.همچنین استدلال می کنند که چون زنان هم، باید نقش مادرویاهمسررادرخانه ایفاکنندوهم نقش شاغل رادرمحیط خارج ازخانه به عهده بگیرند،ممکن است دچاراضطراب،عصبانیت وعدم آرامش شوند. اما در مقابل گروهی معتقدند اشتغال،زن راازدرون خانه به بیرون می کشاندوباعث رشدوشکفتگی شخصیت زن می گردد.باوجوداینکه زنان شاغل بیشتراززنان خانه دار،بامشکل روبه رواند،ولی دارای شخصیت متعادل تری هستند.زنان شاغل سرگرمی بیشتری دارندوزندگی آنان متنوع تراست؛زنان شاغل، روشن بین تراززنان غیرشاغلندوبازندگی،بهترکنارمی آیند.علاوه براینکه اشتغال زن،برشخصیت اوتأثیرمثبت می گذارد،عدم اشتغال،آثارمنفی به بارمی اورد.به عقیده این گروه زنان شاغل،دربرخی موارد دچاراحساس خلأ درزندگی اند.