توجه به بافتهاي فرسوده و قديمي و بناهاي تاريخي موجود در اين بافتها و نقشي كه اين مجموعه ها مي توانند در آينده شهرها ايفا نمايند ، امروزه يكي از موضوعات اصلي شهري مي باشد . از جمله رويكردهاي حفاظت و مرمت شهري كه در اواخر قرن گذشته ارائه گرديد بازآفريني شهري كه ديدگاهي يكپارچه و جامع به تمام ابعاد بافت هدف دارد ، مي باشد .
در اين راستا هدف اصلي از انجام اين تحقيق آن است كه به اين سوال پاسخ داده شود كه " بهسازي و بازآفريني شهري بافتهاي فرسوده و تاريخي با رويكرد گردشگري چه ارتباطي با رفع گسست هاي كالبدي و فرهنگي دارد ؟ " در همين راستا ابتدا به معرفي منطقه 9 شهر اصفهان كه داراي بناهاي تاريخي همچون آتشگاه ، متعلق به دوره ساسانيان ، و بناي منارحنبان ، متعلق به قرن چهارم و پنجم هجري ، است پرداخته مي شودكه با وجود اين اندوخته هاي تاريخي و همچنين نزديكي پارك طبيعي ناژوان به اين مجموعه هاي تاريخي ، اما اين محدوده از شهر در مقايسه با ساير مناطق تاريخي شهر كمتر توسعه يافته و همچنين دومين محدوده از نظر فرسودگي مي باشد . لذا در اين تحقيق تلاش مي گردد تا به بيان راهكارها و راهبردهايي با استفاده از بازآفريني شهري با رويكرد گردشگري به منظور رفع گسست هاي كالبدي ، فرهنگي و رونق اقتصادي و همچنين بهسازي بافت فرسوده محدوده با محوريت بناهاي تاريخي و فضاهاي طبيعي پرداخته شود. نوع تحقيق كاربردي و روش تحقيق توصيفي- تحليلي است و شيوه گردآوري اطلاعات از روش كتابخانه اي و اسنادي ، مشاهده مستقيم و مصاحبه غير رسمي از ساكنان محدوده تحقيق استفاده گرديده است . روش تحقيق شامل استفاده از جدول سوآت به منظور شناخت وضع موجود و همچنين استفاده از تكنيك QSPM به منظور اولويت بندي راهبردها استفاده گرديده است .