پارکهای ملی مناطق حفاظت شده ای هستند که عمدتا برای حفاظت اکوسیستم ها و تفرج، تحت مدیریت قرار میگیرند. این پارکها بعنوان مهمترین مناطق تحت مدیریت حفاظتی در ایران در ابعاد گوناگون آموزشی، پژوهشی، علمی، گردشگری، تربیت نیروی انسانی و از همه مهمتر حفظ تنوع و غنای زیستی در سطح جهانی نیز به رسمیت شناخته شده اند ( میکاییلی و همکاران،1380 ). پارک ملی گلستان با وسعتی بیش از 91 هزارهکتار، نخستین پارکی است که در ایران، عنوان پارک ملی را به خود اختصاص داده است. این پارک بزرگترین و مهمترین پارک طبیعی و پناهگاه حیات وحش ایران می باشد. این پارک با داشتن اقلیمهای متفاوت و مناطق زیستی متنوع جنگلی، استپی و چشم اندازها، مناظر متنوع طبیعی از مهمترین جاذبه های گردشگری ایران محسوب می شود ( آخانی، حسین، 1383 ). تحقیق حاضر با هدف بررسی اثرات اقتصادی گردشگری پارک ملی گلستان بر جوامع محلی، نمونه موردی ( روستای تنگراه ) به شناخت نقاط ضعف و قوت و فرصتها و مشکلات توسعه اکوتوریسم پارک ملی گلستان و نتایج اقتصادی حاصل از آن بر جوامع محلی خود پرداخته است. همچنین با استفاده از فرمول کوکران از گردشگران ورودی به پارک، سرپرستان خانوارهای واقع در روستای تنگراه و کارکنان ادارات پارک ملی گلستان و سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری شهرستان گالیکش، مورد ارزیابی و تحقیق قرار گرفته اند.