پژوهش حاضر طی مصاحبه کنترل شده با 218 خانوار (792نفر) ساکن شهر تبریز ( 80 خانواده از محله های شرقی، 67 خانوار از مناطق مرکزی و71خانواده از غرب ) وبا مبنا قرار دادن آخرین مسافرتشان در پی بررسی و جستجوی نقش اعضاء خانواده و بویژه زنان و فرزندان در روند تصمیم گیری برای مسافرت است. برای این منظور ، از دانشجویان رشته خدمات گردشگری دانشگاه علمی کاربردی صنایع دستی خواسته شدکه مصاحبه ای باخانواده های اقوام و آشنایان ساکن در مناطق مختلف تبریز خود به عمل آورده
وبا طرح سوالات مشخص در باره آخرین مسافرتشان ، بویژه نسبت به اینکه پیشتهاد دهنده و تصمیم گیرنده مسافرت ،کدامیک از اعضاء خانواده بوده تحقیق بعمل آورند.
مطابق نتایج مورد بررسی 37% پیشنهاد دهندگان برای مسافرت را زنان تبریزی به خود اختصاص دادند، 11% فرزندان و سهم مردان 36% بود .در این میان حدود 16% تصمیم گیری ها نیز بصورت گروهی و مشترکا گرفته شده بود.
بر اساس نتایج حاصله در مقایسه بین زنان و مردان پیشنهاد دهنده سفر، سطح معناداری کوچکتر از 05/0 بود و بنابراین چنین نتیجه گیری شدکه بین پیشنهاد دهندگی برای مقصد مسافرت وجنسیت رابطه وجود دارد.بعبارت دیگر بر اساس آماره (کا دو) جهت مقایسه فراوانی پیشنهاد دهنده سفر و جنسیت افراد ؛ زنان بیشتر از مردان در انتخاب نوع و مکان واحد مسکونی نقش داشتند.
این نتایج را می توان بانتایج تحقیقات SMITH(1979) ، DEEROP(2005) ، و دیگران در جوامع آمریکـا ، اروپـاو دیگر جوامع مــورد مقایسه وبررسی قرار داد.
ضمنا پژوهش مذکور اطلاعات جالب توجهی در خصوص پراکندگی و آمار فراوانی مقاصد داخلی و خارجی گردشگری ، میزان تحصیلات و محل سکونت جامعه آماری خانواده های تبریزی را ارائه میدهد.
با اینکه نتایج بدست آمده از نظر آماری معنا دار است اما نظر به اینکه این آماردر محدوده یک شهر بوده احتمالا اگر در شهرها و مناطق دیگر نیز صورت پذیرد می تواند به نتایج متفاوت و هم تکمیل کننده تحقیق مورد نظر منجر گردد.