صنعت گردشگري شهری امروزه از پیشروترین بخش‌هاي اقتصادي است و توانسته از بزرگترین صنایع دنیا محسوب ‌شود که با ایجاد درآمد وافر و اشتغال، نقشی مؤثر در رشد اقتصادی کشورها ایفا نماید. اما گاهی سوانحی با اختلال در عملکرد گردشگری ‌شهری سبب توقف توسعه آن می‌شود. از این رو برای جلوگیری از این مشکل کارشناسان استراتژی تاب‌آوری را معرفی کرده‌اند. در اين راستا استفاده از روش‌هاي آينده‌پژوهي ابزار مناسبی جهت پيش‌بيني آينده گردشگري و بنابراين جهت‌گيري اقدامات مديريتي کنونی هستند. این پژوهش از لحاظ هدف، کاربردی و از نظر روش توصیفی و تحلیلی است. جامعه آماری شامل استادان دانشگاه، دانشجویان، فعالان گردشگری در شهر شیراز و نمونه آماری 33 نفر از جامعه آماری هستند. این پژوهش در دو مرحله شامل تعیین شاخص‌های کلیدی از طریق روش دلفی، شناسایی پیشران‌ها از طریق نرم‌افزار میك‌مك و بر پایه روش تحلیل اثرات متقاطع انجام گرفته است. نتایج نشان داد که سیستم گردشگری شیراز در پلان تأثیرگذاری-تأثیرپذیری به صورت ناپایدار است و شرایط کنونی حاکم بر سیستم گردشگری در آینده تغییر خواهد کرد. عامل کلیدی درآمد ناشی از گردشگری به عنوان اثرگذارترین و عامل کلیدی وجود مدیران توانمند در زمان وقوع سوانح و بحران به عنوان اثرپذیرترین عامل کلیدی در توسعه‌ پایدار آینده گردشگری شیراز با تأکید بر تاب‌آوری شناخته شدند.