جغرافیا و برنامه‌ریزی روستایی دو حوزه مهم و مرتبط هستند که به بهبود کیفیت زندگی در مناطق روستایی و مدیریت منابع طبیعی کمک می‌کنند. جغرافیا به بررسی تعاملات انسان و محیط طبیعی می‌پردازد و درک عمیقی از ویژگی‌های فضایی و اجتماعی مناطق روستایی را ارائه می‌دهد. این علم به شناسایی الگوهای توزیع جمعیت، منابع طبیعی، و فعالیت‌های اقتصادی کمک می‌کند. به طور کلی، جغرافیا به ما می‌آموزد که چگونه ویژگی‌های محیطی و انسانی تأثیرگذار بر توسعه روستایی را شناسایی و تحلیل کنیم.
برنامه‌ریزی روستایی نیز فرآیند طراحی و مدیریت استفاده از زمین و منابع در مناطق روستایی است. این برنامه‌ریزی شامل شناسایی نیازهای اقتصادی، اجتماعی و زیست‌محیطی جوامع روستایی و تعیین راهکارهای مناسب برای توسعه پایدار آن‌ها می‌باشد. همچنین، برنامه‌ریزی روستایی به توجه به مشارکت جوامع محلی و حفظ فرهنگ‌ها و هویت‌های بومی اهمیت می‌دهد.
ارتباط بین جغرافیا و برنامه‌ریزی روستایی به هدف ارتقاء کیفیت زندگی، حفظ منابع طبیعی و ایجاد امکان‌های اقتصادی پایدار در مناطق روستایی منجر می‌شود. با توجه به چالش‌های موجود مانند مهاجرت به شهرها و تغییرات اقلیمی، توجه به این حوزه‌ها اهمیت بیشتری پیدا کرده و نیازمند همکاری بین‌رشته‌ای است.