در جهان امروزی گردشگری به عنوان عاملی جهت بهبود کیفیت زندگی جوامع در حال توسعه تلقی میشود وموجب تحولاتی بنیادی درشرایط اقتصادی ,فرهنگی واداب ورسوم مردم است.از طرفی گردشگری و طبیعت گردی یکی از راههای مقابله با مشکلات روانی زندگی در شهرهای بزرگ است واز طرف دیگر انسان محور بودن این صنعت موجب شده که نقش عوامل انسانی در توسعه ان بسیارچشمگیرتراز عوامل طبیعی باشد.هنگامی که یک جامعه و منطقه تبدیل به مقصد گردشگران می شودالگوهای رفتاری وبسیاری از مولفه ها ازجمله مسائل اقتصادی ,اجتماعی و فرهنگی ان تحت تآثیرقرارمی گیرد.از جمله این تآثیرات می توان به استفاده بیشتر از زیربناهای اقتصادی بهبود کیفیت ووضعیت اشتغال وتآثیربر میزان درامدهای منطقه اشاره کرد. جوامع امروزی برای رشد این صنعت از تمامی امکانات خود بهره می گیرندکه این امکانات گاهی به صورت بالقوه در منطقه وجود دارد.ازارکان مهم و منابع بالقوه توسعه گردشگری,عوامل ومنابع جاذبه های طبیعی می باشد که محدوده موردمطالعه یکی از مکانهای بالقوه گردشگری در سطح منطقه محسوب می شود. اب وهوای معتدل کوهستانی در فصل گرما, چشم انداز زیبای کوهستانی ورودخانه باعث شده که این منطقه از لحاظ پتانسیل وداشتن استعدادهای بالقوه گردشگری در سطح مطلوبی قرار بگیرد بنابراین توسعه گردشگری در این محدوده,به پیروی از برنامه ریزی راهبردی ضرورت می یابد.