شهرک احمدیه در منطقه 19 شهرداری تهران با چالش‌های متعددی در زمینه توسعه پایدار مواجه است. این پژوهش به تحلیل نقش برنامه‌ریزی ساختاری در توسعه پایدار شهری با تمرکز بر شهرک احمدیه می‌پردازد. هدف اصلی این مطالعه، شناسایی و بررسی راهکارهای موثر در بهبود کیفیت زندگی، کاهش آلودگی‌ها، افزایش سرانه فضای سبز و بهبود زیرساخت‌های شهری است. روش کار این تحقیق شامل بررسی اسناد و مدارک موجود، مصاحبه با کارشناسان و مسئولان محلی و تحلیل داده‌های جمع‌آوری شده از محیط مورد مطالعه است. جامعه آماری این پژوهش شامل ساکنان شهرک احمدیه و حجم نمونه مورد بررسی 200 نفر است که به روش تصادفی ساده انتخاب شده‌اند. برای تحلیل داده‌ها از روش‌های آماری توصیفی استفاده شده است. در بحث و نتیجه‌گیری، این پژوهش نشان می‌دهد که برنامه‌ریزی ساختاری منسجم و جامع می‌تواند به بهبود کیفیت زندگی و افزایش پایداری شهرک احمدیه کمک کند. همچنین، راهکارهای مبتنی بر افزایش سرانه فضای سبز و بهبود زیرساخت‌های شهری می‌تواند به کاهش آلودگی‌ها و افزایش رفاه اجتماعی منجر شود. به طور کلی، این پژوهش تأکید می‌کند که توجه به مسائل زیست‌محیطی و اجتماعی نقش مهمی در تحقق شهر پایدار دارد و پیشنهادات ارائه شده می‌تواند به عنوان الگوی مناسبی برای سایر مناطق شهری مورد استفاده قرار گیرد.