صنعت توريسم، سومين صنعت حال حاضر جهان بعد از نفت و خودرو بوده و نقش بسيار مهمي در اشتغال زايي و درآمدزايي کشورها ايفا مي کند و حساسيت خارق العاده اي نسبت به هوا و آب و هوا نشان مي دهد. تأثير هوا و اقليم نه تنها به پيدايش توريسم مي انجامد، بلکه سبب تقاضاي خدمات توريستي مي شود. هدف از اين پژوهش ارزيابي اقليم گردشگري استان اردبيل با استفاده از شاخص اقليم گردشگري (TCI) در محيط سيستم اطلاعات جغرافيايي (GIS) مي¬باشد. براي محاسبه اين شاخص پارامترهاي ميانگين حداکثر دماي روزانه، ميانگين دماي روزانه، حداقل رطوبت نسبي روزانه، متوسط رطوبت نسبي روزانه، بارش (mm)، مجموع ساعات آفتابي و متوسط سرعت باد مورد استفاده قرار مي گيرند. داده هاي مورد استفاده در اين تحقيق، از اداره کل هواشناسي استان اردبيل تهيه شده است که شامل داده هاي هفت پارامتر اقليمي مورد نياز براي محاسبه شاخص اقليم گردشگري طي دوره آماري 10 ساله (90 – 1381) مي باشد. پس از بدست آوردن مقادير TCI، براي هر يک از ايستگاه هاي مورد مطالعه، اين مقادير وارد سيستم اطلاعات جغرافيايي شده و با استفاده از روش درونيابي وزن دهي عکس فاصله (IDW) ميزان TCI به دست آمده اطلاعات نقطه اي ايستگاه ها تبديل به اطلاعات سطحي شده و به اين ترتيب نقشه TCI براي کل استان در هر ماه بدست آمد. نتايج اين مطالعه نشان مي دهد که شاخص اقليم گردشگري استان در تمام طول سال داراي تنوع زيادي است. به گونه اي که ماه هاي ارديبهشت، خرداد، شهريور و مهر در اين استان بهترين شرايط را براي حضور گردشگران دارا مي باشد و ماه هاي آذر، دي، بهمن و اسفند به دليل وجود سرماي زياد از شرايط نامطلوبي برخوردار مي باشند.