صنعت گردشگری مسالمت آمیزترین جنبش خانواده بشری است که بر پیشرفت دانش، فرهنگ و اقتصاد تاثیر مستقیم دارد.. در نیم قرن اخیر، صنعت گردشگری از یک فعالیت محلی و درون مرزی، به پدیده ای تأثیر گذار در اقتصاد جهانی تبدیل شده است و بزرگترین صنعت جهان، از لحاظ سنجه های اقتصادی محسوب می شود.گردشگری بنا به ماهیت خود داری کارکردهای متعدی است که در تحول اقتصادی، انتقال و مبادله فرهنگی و جایگاه کشورها در تصمیم گیری جهانی نقش حیاتی دارد. اهمیت صنعت گردشگری از یک طرف و وجود پتانسیل های گردشگری استان فارس از طرف دیگر، استفاده از یک رویه مناسب را برای اولویت بندی مناطق مختلف این استان جهت برنامه ریزی های مناسب و کار اولویت بندی سرمایه گذاری های مختلف در این مناطق را ضروری می نماید. در این پژوهش با استفاده از مدل TOPSIS به ارزشیابی و اولویت بندی شهرستان های این استان براساس 9 شاخص توسعه گردشگری در چهار سطح فرابرخوردار، برخوردار، میان برخوردار ( متوسط) و فرو برخوردار ( محروم) پرداخته شده است. روش پژوهش توصیفی – تحلیلی بوده و روش گردآوری اطلاعات به صورت روش های میدانی و کتابخانه ای است. نتایج این پژوهش نشان می دهد که در استان فارس، شهرستان شیراز با ضریب اولویت 5993/0 از سطح فرابرخوردار، شهرستان های ارسنجان و استهبان با میانگین ضریب اولویت 3456/0 از سطح برخوردار، شهرستان لارستان با ضریب اولویت 1909/0 از سطح میان برخوردار و 25 شهرستان دیگر استان( اقلید، بوانات، پاسارگاد، خرامه، خرمبید، خنج، داراب، رستم، زرین دشت، سپیدان، سروستان، فراشبند، فسا، فیروزآباد، قیر و کارزین، کوار، گراش، مرودشت، ممسنی، مهر، نی ریز، جهرم، آباده، لامرد، کازرون) در سطح فرو برخوردار ( محروم) قرار دارند.