در دنیای ماشینی امروز انسان بیش از گذشته به استراحت و گردش نیازمند است تا اندکی جسم و روح خسته اش را در سیر و سیاحت به آرامش برساند و از سویی دیگر هنر شعر و ادبیات نیز چون مرهمی است که ضمن آنکه جان و روح انسان را التیام می بخشد ، هویت و اصالت ادبی یک سرزمین را که آمیخته با فرهنگ و تمدن آن سرزمین است نمودار می سازد.
از این روی گردشگری در ادبیات فرآیندی است که می تواند انگیزه ها ، خواستها و آرمانها و مفاخر شعر و ادب را که بازتاب فرهنگ جامعه است با ابزاری چون صنعت توریست (گردشگری) در درون مرز و بیرون از مرز کشور به نمایش بگذارد.
این نوع گردشگری(ادبی) همچون انواع دیگر گردشگری دارای جاذبه های مادی و معنوی است که بیانگر همان نگرش (سیر در آفاق و انفس) است که با تلفیق دیدگاههای علوم دیگر چون جامعه شناسی وروانشناسی به ادبیات و مبحث گردشگری به بیان جلوه های مادی همچون (آثار و مفاخر شعر و ادب) و جاذبه های معنوی همچون (احساسات و عقاید و تفکرات ادبی) می پردازد.
سازمان میراث فرهنگی کشور به عنوان مجری اصلی طرح گردشگری ادبی ملزم به ارائة راهکارهایی در جهت فراگیری این طرح در سراسر کشور می باشد که به منظور انجام این مهم همکاری سایر ارگان ها را نیز می طلبد.