در دنیای امروز صنعت گردشگری یکی از مهمترین بخش‌هایی است که باوجود جاذبه‌های طبیعی، اقلیم‌های متفاوت جغرافیایی به همراه میراث و تمدن بشری دست مایه‌های گرانقدری است که می‌تواند تحولات بنیادین در عرصه‌های مختلف به همراه داشته باشد.با این وجود فرهنگ ها، شامل آداب و رسوم و افکار مردم جاذبه­های اصلی هستند که گردشگر می‌آورند. ایران یکی از پنج کشور مهم جهان در عصر حاضر است که آثار و آداب و سنن باستانی در حدی قابل توجه وجود دارد مردمی با فرهنگ و تمدن کهن، آداب و رسوم و سنن باستانی و اماکن بسیار قدیمی با سبک معماری بی‌نظیر تنها کشوری است که با داشتن این همه جاذبه‌های جهانگردی، بخش صنعت جهانگردی را به راحتی می‌توان در آن مقبول ساخت. قرن آینده قرن قومیت ها و ملیت ها و تقسیم بندی جهان بر اساس فرهنگ و مذهب خواهد بود . از آنجا که ارتباط میان فرهنگ مردم و فرهنگ های ملل مختلف شهر و روستا ، تاثیری شگرف در گردش گری و مقام بستر ساز آن شهرسازی دارد نیاز به توجه و نگاه اندیشمندانه و اصلاح گرانه ای است. در معماری نیز،این نگاه و توجه مشترک مشهود است. در معماری سنتی ایران بناها با توجه به هویت و فرهنگ ایرانی و قومی شکل گرفته اند و هیچگاه ترکیب و معماری بنا بر خلاف باور های فرهنگی، دینی وقومی مردم آن ناحیه نبوده است. در این بناها، ضمن حفظ هویت های فرهنگی در ساخت وساز، همواره پنج اصل مردم واری, پرهیز از بیهودگی, درونگرایی, نیایش و استفاده از مصالح بوم آورد (اصول کلی معماری ایرانی مطرح شده توسط استاد پیرنیا) رعایت شده است. آنچه بدان پرداخته شده این است که، بیشتر اصولی که در معماری پایدار نوین در قرن بیستم مطرح شد، در معماری سنتی و قدیمی این مرز و بوم در اقلیم های مختلف رعایت می شد، که خود موید تاثیر صحیح فرهنگ، دین و سنتهای مردم ایران بر چگونگی ساخت و ساز و معماری در سده های پیشین بوده است. این همان اصولی است که در عصر حاضر به فراموشی سپرده شده و با دوباره آفرینی این اصول، منطبق با معماری معاصر، رویکرد جدیدی را در معماری معاصرایران ایجاد خواهد نمود.