مسکن مفهومی بیش از یک سرپناه فیزیکی است و علاوه بر ساختار فیزیکی شامل برخورداري از انواعی از خدمات و تسهیلات ضروري براي بهتر زیستن ساکنان و حق تصرف نسبتاً طولانی مطمئن براي استفاده کننده آن است مسکن در روستاها متناسب با شرایط محیطی، اجتماعی و اقتصادی محیط و جامعه روستایی شکل می گیرد. این پژوهش به بحث در ارتباط با شاخص های مسکن روستایی و همچنین تحول آنها طی دوره های مختلف سرشماری در نواحی روستایی استان گلستان می پردازد. بدین منظور از داده های سرشماری نفوس و مسکن در سال 1390 استفاده شده و شاخص های مختلف اقتصادی، اجتماعی و کالبدی ـ محیطی مسکن روستایی بحث شده است. نتایج این بررسی نشان می در طول زمان میزان استفاده از مصالح مرغوبتر، استفاده از سازه های مستحکم افزایش یافته است و میزان ساخت و ساز به دلیل افزایش مهاجرت و رشد طبیعی جمعیت، شدت یافته است. همچنین در ابعاد زیست محیطی مانند دفع فاضلاب ها و پساب ها و ضریب برخورداری از امکانات و تسهیلات نیز مساکن روستایی به سمت مطلوب در حال حرکت هستند. در بعد مساحت مساکن نیز نتایج نشان می دهد که در تمام دوره های سرشماری بیش از نیمی از مساکن بین 75 تا 150 متر وسعت دارند و کمترین فراوانی در برگیرنده طبقه 300 متر و بالاتر می باشد. همچنین بیش از نیمی از مساکن دارای سه یا چهار اتاق هستند.