ارتباط درک ما از زیبایی با رنگ بسیار ساده و فوری است و اگر چه شناخت تئوری هم نسبت به رنگ نداشته باشیم، ما به‌طور غریزی در موقعیتی قرار داریم که رنگ به‌راحتی در ما نفوذ می‌کند و عمق و گرما و تونالیته (کیفیت عینی) آن با بعضی از احساسات و عواطف ما آمیخته می‌گردد. که بولاگ نیز به طور مفصل بدان اشاره کرده است . ادراک رنگ‌ها پیرو قوانینی است که معمولاً هنرمندان و گرافیست‌ها از آن استفاده می‌کنند. برای آموزش این قوانین می‌توان از دایره‌های رنگین یا تکنیک‌های دیگر استفاده کرد. در هر صورت، هر کس می‌تواند از رنگ به دو طریق استفاده کند: یکی نمونه‌سازی طبیعی عینی، مثلاً از دریا به رنگ آبی و یا استفاده از رنگ‌هایی که به‌طور ناخودآگاه به ذهن متبادر می‌شود و قانون و قاعده خاصی ندارد. این نوع استفاده از رنگ است افکار و شخصیت خالق آن را نمایان می‌سازد و نباید آن را سرکوب کرد به طور کلی، پی بردن به رنگ‌ها میدان فکر و عمل را باز و وسیع و بعضی از مشکلات و محالات را به کلی برطرف می‌نماید. تمام هنرمندان سنتی با آموزه های معنوی که از تعالیم قرانی دریافته اند در طرح اندازی و بهره برداری از رنگها برای تزئین دست ساخته های خود بهره بردند و در این بین رنگها با این تفکر که هیچ گاه به واقعیت های عالم بیرون وفادار نیستند و همواره رنگهای متفاوتی از آنها بدست می آید توانسته اند تا روایتگر عالم دیگری بوده و عالمی را برای هنرمندان سنتی ایجاد کنند این مقاله با برسی متغیر ها و جمع آوری داده ها از طریق روش کتابخانه ای به تحلیل رنگ قرمز و آبی و چگونگی استفاده از آن در فضای سنتی حاکم بر جامعه ایرانی است.