یکی از راه¬های تبیین و تشریح جایگاه پوشاک و لباس در فرهنگ ما بررسی بازتاب و انعکاس این موضوع در تاریخ و ادبیات ایران است. مسئله ای که اگر به درستی شناخته شود؛ به درک و تعمیق این مهم در تاریخ و فرهنگ ما و گسترش این فرهنگ سازی مؤثر در این زمینه منجر خواهد شد. بنابراین پژوهش در ادبیات و لباس به عنوان گذشته، حال و آینده این فرهنگ می تواند در زمینه جمع آوری مستندات تاریخی لباس و پوشاک در ایران و ایجاد ذهنیت هایی برای طراحان و سازندگان کار ساز و راهگشا باشد. مقاله حاضر که با رویکردی توصیفی تحلیلی و استفاده از مستندات کتابخانه ای تهیه شده است، به دنبال پاسخ به این سوال است که اساساً بازتاب پوشاک و لباس در ادبیات فارسی دارای چه ویژگیهایی است؟ و این ویژگی ها به خصوص در دیوان غزلیات حافظ چه ابعادی دارد؟ این مقاله به ارائه نمونه هایی از اشعار که بیانگر نگاه ها و زوایای متفاوت ادبیان و شاعران دوره های مختلف به این مقوله است، خواهد پرداخت. دو یافته مهم یا دو محور اصلی این ادبیات را یعنی استفاده ابزاری شاعر از موضوع لباس برای بیان مقصود خود و دیگری طرح ماهیت و موجودیت واقعی لباس را مطرح و با مباحثی از قبیل انواع پوشاک، معانی و مفاهیم، جایگاه و تکرار و تنوع لغات و اصطلاحات مربوط به لباس در این مقاله بررسی شده است.