هدف اصلی این مقاله بررسی تأثیر یادگیری خود جهت­دهی بر میزان رضایتمندی دانشجویان مقطع دکتری دانشگاه گیلان می­باشد. در این پژوهش سعی شده است به این سوال پاسخ داده شود که یادگیری خود جهت­دهی تا چه اندازه بر میزان رضایتمندی دانشجویان مقطع دکتری دانشگاه گیلان، تاثیر دارد؟ جامعه آماری این پژوهش، کلیه­­ی دانشجویان مقطع دکتری دانشگان گیلان می­باشد که در حال حاضر تعداد 100 نفر بوده که تعداد 80 دانشجو با استفاده از روش نمونه­گیری جدول مورگان و روش تصادفی ساده به عنوان نمونه آماری انتخاب شده است. در اين پژوهش براي جمع­آوري داده­ها از پرسشنامه استاندارد یادگیری خود جهت­دهی چنگ و همکاران (2010) و پرسشنامه استاندارد رضایتمندی دانشجویان توسط کانو (1984) و در انجام آن از تکنیک­های آماری توصیفی و استنباطی استفاده شده است. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از روش­های آماری توصیفی متغیرهای جمعيت شناختي اعضای نمونه شامل: جنسیت، وضعیت تأهل و سن و شاخص­های متغیرهای پژوهش شامل: میانگین، میانه، مد، انحراف معیار، واریانس، دامنه تغییرات، مینیمم و ماکزیمم و استنباطی آزمون کولموگروف- اسميرنوف، ضریب همبستگی پیرسون و آزمون رگرسیون چند گانه و برای اجرای عملیات اقتصاد سنجی نیز از نرم­افزار SPSS 26 استفاده می­گردد. نتایج پژوهش نشان می­دهد، یادگیری خود جهت­دهی (انگیزش یادگیري، طرح ریزي و اجراء، خود نظارتی و ارتباط بین فردی) بر میزان رضایتمندی دانشجویان مقطع دکتری دانشگاه گیلان تأثیر مثبت و معنادار دارد.