امروزه نقش و اهمیت بنگاههای کوچک و متوسط (SME) نه تنها در کشورهای در حال توسعه، بلکه در کشورهای توسعه یافته نیز مورد بحث است. ابزارها و نهادهایی که این بنگاه ها برای تامین مالی مورد استفاده قرار می دهند عبارتند از لیزینگ، تبدیل به اوراق بهادارسازی، تامین مالی ساختاریافته، فاینانس داخلی و خارجی، پوشش های بیمه ای در قالب اعتبارات تجاری، اوراق تجاری رهنی و … این بنگاه ها به دلیل نوپا بودن و ریسک بالای خود با مشکلات متعددی در تامین مالی روبه رو هستند؛ بنابراین نیاز به بررسی بنیادی این مشکلات و ارائه راهکار برای آنها بیش از پیش احساس می شود، هدف پژوهش حاضر نقش سرمایه پرریسک در وامهای شرکتهای کوچک و متوسط می باشد، پژوهش حاضر از لحاظ طبقه بندی تحقیق بر مبنای هدف، از نوع تحقیق کاربردی است؛ از نظر روش، پژوهشی توصیفی از نوع همبستگی و مبتنی بر تحلیل رگرسیونی با استفاده از پنل دیتا است. در این پژوهش اطلاعات مربوط به ۲۹ شرکت نمونه در دوره زمانی 6 ساله بین سال های 1393- 1399 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت (در مجموع ۲۳۲ شرکت – سال) تا ارتباط بین متغیرها جهت آزمون فرضیه های تحقیق بررسی شود. بر اساس نتایج بدست آمده در پژوهش حاضر، شرکتهای سرمایه گذاری خطرپذیر (VC) و بانک ها در وام های بانکی، کیفیت گزارشگری و بدهیهای بلندمدت شرکت های کوچک و متوسط تاثیر معناداری ندارد ولی بر عملکرد این شرکت ها تاثیر معنادار و مستقیم (هرچند ضعیف) دارد. یافته های بیشتر نشان می دهد که پشتیبانی VC از طریق هر دو اطلاعات “سخت” در مورد صورت های مالی با کیفیت تر و اطلاعات “نرم” در مورد اعتبار شرکتهای کوچک و متوسط، عدم تقارن اطلاعات بین بانک ها و SME را کاهش می دهد. با توجه به بهبود شرایط تأمین منابع مالی SME ها و بهره وری بانک در تخصیص وام ، برنامه های تأمین سرمایه بدهی می تواند یک عنصر قابل توجه جدید در زیرساخت های مالی بزرگترین بازار نوظهور جهان باشد.