هدف این پژوهش طراحی مدلی برای شناسایی و اولویت­بندی ریسک­های منابع انسانی و تعیین میزان تأثیر آنها در جامعه موردمطالعه است. اگرچه بیش از دو دهه است که مدیریت ریسک بخش گسترده­ای از مطالعات را به خود اختصاص داده، اما به ریسک­های منابع انسانی همچون دیگر انواع ریسک­ها پرداخته نشده است و در این زمینه خلأ قابل‌توجهی وجود دارد. منابع انسانی با ماهیت دوبعدی خود هم می­توانند منبع ریسک باشند و هم آن را مدیریت کنند؛ لذا در این پژوهش سعی شده است شناسایی ریسک‌های منابع انسانی در صنعت بیمه موردبررسی قرار گیرد. این پژوهش مطالعه­ای توصیفی-تحلیلی و ازلحاظ زماني از دسته بررسي­هاي مقطعي می­باشد و با بررسی ادبیات تحقیق و جمع­آوری نظرات هفت نفر از خبرگان و کارشناسان منابع انسانی شرکت بیمه ما در مورد ریسک­های منابع انسانی با روش دلفی انجام شد. در مرحله اول فرآیند دلفی ۱۴ ریسک نظرخواهی شد و خبرگان نیز دو ریسک پیشنهاد نمودند. نهایتا از ۱۶ ریسک موردبحث، ۱۲ ریسک به اجماع خبرگان رسید که این ریسک­ها منطبق با پژوهش ابراهیمی و همکاران(۱۳۹۲) می­باشد. جمع­آوری اطلاعات به­وسیله پرسشنامه و از ۲۹ نفر از کارشناسان منابع انسانی انجام شد. به‌منظور تجزیه‌وتحلیل داده­ها از آزمون میانگین نمونه آماری و تحلیل عاملی تأییدی استفاده گردید. آنچه در جمع­بندی و نتیجه­گیری کلی این پژوهش می­توان عنوان کرد، این است که بیشترین قابلیت ریسک مربوط به ريسك عدم برخورداري از دانش و مهارت­هاي انساني و کمترین قابلیت ریسک نیز مربوط به ریسک‌های ارزيابي و مديريت عملكرد است.