هدف این پژوهش بررسی تأثیر سرمایه در گردش بر شاخص های سنجش موفقیت (متغیر­های غیر­مالی) م ی­باشد. در این پژوهش از 856 شرکت پذیرفته‌شده در بورس اوراق بهادار تهران، تعداد 142 شرکت به‌عنوان نمونه انتخاب‌شده و قلمرو زمانی این پژوهش از سال 1390 تا 1394 انتخاب گردیده است. داده ­های جمع‌آوری‌شده برای آزمون فرضیه ­ها با استفاده از نرم ­افزار stata و Eviews و مدل لاجیت تابلویی به روش حداکثر راست­نمایی استفاده‌شده است. فرضیه­ های این پژوهش تأثیر سرمایه در گردش خالص و سرمایه در گردش ناخالص بر شاخص ­های سنجش موفقیت (متغیر­های غیر­مالی: حجم معاملات و دفعات معامله) شرکت ها می­ باشد. یافته­ های پژوهش حاکی از تأثیر مثبت و معنادار سرمایه در گردش خالص بر حجم و تعداد دفعات معامله و بی­ تأثیر بودن سرمایه در گردش ناخالص بر حجم و تعداد دفعات معامله می­باشد. نتیجه نشان می­ دهد که وجود مناسب سرمایه در گردش می ­تواند شرکت ­ها را در جلب اعتماد سرمایه ­گذاران و تشویق آن­ها به سرمایه ­گذاری کمک کند. با توجه به یافته­ ها به مدیران شرکت­ ها پیشنهاد می­ شود که با دانستن نقش و کاربرد مهم سرمایه در گردش، می ­توان نقشی در تبیین بهبود عملکرد و رسیدن به موفقیت شرکت ایفا کنند.