با توجه به اهمیت فضاهای سلامتی در حفظ و بهبود سلامت افراد جامعه، طراحی داخلی مراکز درمانی نقش بسیار مهمی دارد. این طراحی باید به لحاظ عملکردی و کالبدی مناسب باشد و تأثیر قابل توجهی بر مراجعین، بیماران و پرسنل درمانی داشته باشد. هدف اصلی طراحی داخلی مراکز درمانی، کاهش استرس و اضطراب است و همچنین با ایجاد فضای آرام و امیدبخش، محیط را صمیمی تر خواهد کرد. این پژوهش به بهبود عملکرد و اصلاح روانشناختی فضاهای داخلی مراکز درمانی را با استفاده از روش توصيف-تحليل، براساس نتایج طراحي مبتني بر شواهد، مورد برسي قرار داده است. در این پژوهش، با تكيه بر ادبيات پژوهش در طراحی فضاهای درمانی، شاخصه ها و راهکارهای مورد نیاز برای بهبود شرایط کودکان تعیین شده است. نتایج تحقیقات اخیر نشان میدهد که محیط مناسب برای کودکان با اوتیسم تأثیر قابل توجه ی در سلامت آنها دارد. در حال حاضر، تعداد محدودی مرکز نگهداری کودکان با اوتیسم در ایران وجود دارد و هنوز استانداردهای خاص برای آنها تعریف نشده است. احداث مراکز تخصصی و تأمین منابع کافی برای آنها، گام مهمی در جهت حفظ سلامت و رفاه این کودکان خواهد بود. استفاده از عوامل روانشناختی با توجه به روحیه این بیماران در طراحی این مراکز و تولید محیط های امن، بهبود کیفیت خدمات درمان را تضمین میکند. همچنین، استفاده از نور، رنگ، آکوستیک، تهویه مناسب، فضاهای قابل تطبیق و چند عملکرد، فناوری های جدید و ادغام عناصر طبیعی در داخل و خارج ساختمان موجب افزایش حس آرامش و کاهش استرس آنها میشود. این عوامل بهبود عملکرد درمان را تسهیل کرده و تأثیر قابل توجهی در بهبود سلامت جسمانی و روانی برای این افراد دارد.