دی فنیل اترهای پلی برومینه (PBDEs)، دسته ای از بازدارنده‌های شعله برم‌دار، به دلیل ماندگاری در محیط‌های مختلف، توجه بسیاری از محققین را به خود جلب کرده‌اند. کاربرد مداوم آنها به عنوان افزودنی‌های مقاوم در برابر شعله و حمل و نقل آسان در نقاط مختلف و همچنین حضور آنها در محیط‌های مختلف، نیاز به یافتن راه حل‌هایی جهت استفاده درست از آنها را به ما یادآوری می‌کند. PBDEها به دلیل تداخل آنها با سیستم غدد درون‌ریز در حیوانات آبزی و خشکی، مواد شیمیایی مختل‌کننده غدد درون‌ریز توصیف شده‌اند. افزایش سطح PBDEها در محیط و به ویژه بافت‌های انسانی به دلیل اثرات بالقوه عصبی، تکثیر سرطان و عدم تعادل هورمون تیروئید نگران کننده است. بنابراین، برای کنترل تولید PBDE و دفع آن در محیط، باید مقررات سختگیرانه‌ای در همه کشورها اعمال شود.علیرغم پیشرفت تحقیقات در طول دهه‌ها در مورد PBDEها، درک کامل رفتار محیطی و سرنوشت این آلاینده هنوز مبهم است. این بررسی دیدگاه وسیع‌تری از رفتار PBDEها در محیط زمینی ارائه می‌دهد. روش‌های متعددی از جمله جذب سطحی، کاتالیزوری، فوتوکاتالیستی، الکتروکاتالیستی، فوتوالکتروکاتالیستی، هوازی و بی‌هوازی مورد بحث قرار گرفته است. آنالیز مقایسه‌ای تجزیه PBDE نشان می‌دهد که مسیر تخریب اکسیداتیو مناسب‌ترین راه برای تصفیه فاضلاب است در حالی که نقش سایر اجزای خاک در تصفیه‌های زیرسطحی هنوز تحت بررسی است. مطالعات نشان داده است که تصفیه خانه‌های فاضلاب معمولی قادر به تجزیه PBDEها نیستند و در نتیجه 60 تا 90 درصد PBDEها را از طریق کاربرد بیوسولیدها به خاک منتقل می‌کنند.