خاک¬ورزی به عنوان دستکاری مکانیکی خاک به منظور تولید محصول تعریف می¬شود که به طور قابل توجهی بر ويژگی¬های فیزيکی، شیمیايی و زيستی خاک، ساختار و فعالیت جمعیت میکروبی خاک، ظرفیت نگهداری آب و خاکدانه¬ها تأثیر می گذارد و این صدمات در مناطق خشک دو چندان است. روش این تحقیق مبتنی بر مرور بهترین شواهد تاثیر خاک¬ورزی بر ویژگی¬های خاک و ایجاد حساسیت نسبت به فرسایش¬پذیری بادی است. با توجه به نتایج این مطالعه ویژگی¬های فیزیکی و شیمیایی خاک در طی زمان در بی¬خاک¬ورزی نسبت به خاک¬ورزی مرسوم پایدارتر است. اثر مستقیم خاک¬ورزی مرسوم ناشی از شکستن فوری خاکدانه¬ها به وسیله ابزار¬های شخم و اثر غیرمستقیم آن به علت عدم وجود بقايا روی سطح خاک است که هم موجب افزایش فرسايش بادی و پاشمانی سطح خاک شده و هم زيست توده ضعیف میکروبی ناشی از آن تشکیل خاکدانه¬ها را کند می¬کند در نتیجه اثر مستقیم و غیرمستقیم خاک¬ورزی مرسوم بیشتر شامل تخريب فیزيکی ساختار خاک است. شیوه‌¬های خاک¬ورزی بر تمام پارامتر¬های استنتاج شده توزیع اندازه خاکدانه‌¬های خشک با نرخ‌¬های مختلف تأثیر می‌¬گذارد و پارامتر¬ها در طی زمان در بی¬خاک-ورزی ثابت¬تر هستند اما در خاک¬ورزی حفاظتی، به ویژه کم¬خاک¬ورزی ویژگی¬های شیمیایی، فعالیت¬‌های جانوری و خواص بیولوژیکی خاک نسبت به بی¬خاک¬ورزی بهبود می¬یابد. سیستم کم¬خاک¬ورزی با به جا گذاشتن بقایای محصولات زراعی موجب حفاظت سطح خاك می¬شود و علاوه بر ایجاد ناهمواري و زبري برسطح خاك جمعیت کرم¬های خاکی و نفوذپذیری را افزایش می-دهد و نتیجه¬ای که حاصل می¬شود کاهش فرسایش بادی در منطقه است که بر همین اساس حرکت به سمت سیستم¬های حفاظتی مورد تاکید قرار می¬گیرد.