گستردگی و توسعه¬ی فضاهای تجاری، اقامتی و تفریحی موجب تغییر چهره¬ی شهر مشهد به عنوان دومین کلانشهر ایران طی دهه¬ی گذشته شده است، هدف اصلی اين پژوهش ضمن بررسي تاثیر توسعه¬ی اماکن گردشگري بر رضايت¬مندي گردشگران مذهبي، بررسی نقش تعدیلی انگیزه¬ی سفر بر رابطه¬ی مذکور و تاثیر ویژگی¬های جمعیت شناختی بر انگیزه¬ی سفر مي¬باشد. روش پژوهش حاضر توصیفي - پيمایشي و از نوع کاربردي است که در آن با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته، به بررسي تاثیر توسعه¬ی اماکن گردشگري شامل مراکز خريد، مراکز اقامتي (هتل¬ها) و مراکز تفريحي (پارک¬هاي آبي) بر رضايت¬مندي گردشگران مذهبي مشهد پرداخته شده است. جامعه¬¬ی مورد مطالعه گردشگران مذهبي هستند که در نوروز 1395 به مشهد سفر نموده¬اند. باتوجه به نامحدود بودن جامعه¬ی مورد مطالعه، 420 پرسشنامه که پایایی و روایی آن به¬وسیله¬¬ی آلفای کرونباخ و تحلیل عاملی تائیدی مورد سنجش قرار گرفته است از طریق نمونه¬گيري غير احتمالي در دسترس بين گردشگران مذهبي توزيع گردید. نتايج رگرسیون چند متغیره نشان داد که بين توسعه¬ی اماکن گردشگري و رضايت¬مندي گردشگر مذهبي رابطه¬ی مثبت و معنا داري وجود دارد و از بين متغيرهاي مستقل و موثر در مدل، متغير توسعه¬¬ی مراکز تفريحي بيشترين تاثير را بر رضايت گردشگران مذهبي به عنوان متغير وابسته دارد و پس از آن متغير¬هاي توسعه¬ی مراکز اقامتي و توسعه¬ی مراکز خريد بر رضايت گردشگران مذهبي موثر هستند. ضمنا انگيزه¬ی سفر نقش تعديلي بين توسعه¬ی اماکن گردشگري و رضایت¬مندی گردشگران مذهبي ايفا نمي¬کند در حالیکه بین ویژگی¬های جمعیت شناختی گردشگران (جنسیت و سن) با انگیزه¬ی سفر رابطه¬ی معناداری وجود دارد.