پوشاک ایرانی با برخورداری از یک پیشینه با شکوه تاریخی و غنای فرهنگی و زیبایی شناسانه و کم نظیر، در دوره صفویه به اوج شکوفایی خود رسید. رشد اقتصادی و پیشرفت صنایع نساجی و پارچه‌بافی تأثیر مستقیم بر بافته‌ها و تن‌پوش جامعه می‌گذارد و لباس از ظرافت، زیبایی و تنوع قابل توجهی برخوردار می‌شود.
از نوشته‌های تاریخی آن زمان و نیز سفرنامه‌های جهانگردان اروپایی درباره مردم ایران دوره صفویه و نیز از روی نگاره‌ها و نمونه لباس‌ها، نقوش پارچه‌ها و زیورآلات که از آن روزگار به جامانده است، چنین پیداست که پوشاک زنان صفوی از پارچه‌هایی گرانبها و فاخر تولید و مورد استفاده بوده است. در دوره صفویه به واسطه رسمیت یافتن مذهب شیعه، زنان ایرانی به دلیل اعتقادات مذهبی به پوشش و حجاب خود اهمیت بیشتری دادند و از همین رو انواع مختلفی از پوشش ها را برای پوشاندن سر و موهای خود استفاده می کردند.
آثار باقی مانده از دوره صفوی نشان می‌دهد که صفویان اهمیت زیادی به زیورآلات و جواهرات قائل بوده‌اند و این امر باعث شده تا به واسطه نفوذ فرهنگ غربی جواهرات از حالت سنتی کمی فاصله گرفته و به حالت مدرن درآید.
روش تحقیق در این پژوهش به صورت کیفی و از نوع توصیفی بوده که نگرش حاکم بر این تحقیق به صورت کتابخانه ای و تحلیلی می‌باشد.