دوره صفویه از درخشان‌ترین دوره‌های طلایی صنعت بافندگی و نساجی ایران به شمار می‌رود؛ زیرا در این دوره دگرگونی مهمی در صنعت نساجی و پوشاک ایرانیان به وجود آمد. پوشاک ایرانی با برخورداری از یک پیشینه با شکوه تاریخی و غنای فرهنگی و زیبایی شناسانه و کم نظیر، در دوره صفویه به اوج شکوفایی خود رسید. تولید مواد خام نساجی و صنعت نساجی در این دوره از خودکفایی عبور کرده و ایران در زمره بزرگترین صادرکنندگان قرارمی‌گیرد. رشد اقتصادی و پیشرفت صنایع نساجی و پارچه‌بافی تأثیر مستقیم بر بافته‌ها و تن‌پوش جامعه می‌گذارد و لباس از ظرافت، زیبایی و تنوع قابل توجهی برخوردار می‌شود.
از نوشته‌های تاریخی آن زمان و نیز سفرنامه‌های جهانگردان اروپایی درباره مردم ایران دوره صفویه و نیز از روی نگاره‌ها و نمونه لباس‌ها، نقوش پارچه‌ها و زیورآلات که از آن روزگار به جامانده است، چنین پیداست که پوشاک صفوی از پارچه‌هایی گرانبها و فاخر تولید و مورد استفاده بوده است.
در این پژوهش به بررسی صنعت نساجی و انواع نقوش بکار رفته در پارچه‌بافی دوره صفویه پرداخته شده است. روش تحقیق در این پژوهش به صورت توصیفی تحلیلی و از نوع کیفی بوده که نگرش حاکم بر این تحقیق به صورت کتابخانه ای و تحلیلی می‌باشد.