یکی از نشانه های فرهنگی در مناطق مختلف ایران و جهان لباسهای محلی است این لباس ها با توجه به آب و هوای منطقه از تنوع رنگ و شکل برخوردار بوده و از گذشته های دور دارای پوشش کامل بوده اند به اعتقاد کارشناسان پوشاک بارزترین سمبل فرهنگی و مهمترین و مشخص ترین مظهر قومی و نشانه ی فرهنگی است که به سرعت تحت تاثیر پدیده های فرهنگ پذیری در میان جوامع گوناگون انسانی قرار می گیرد آنچه امروزه در رابطه با سنت های بومی واصیل ضروری به نظر می رسد ، احیای لبهای محلی و بروز کردن این لباس ها برای استفاده زنان و مردان در جوامع مختلف است، سازگاری لباس های محلی زیارت گرگان با طبیعت و نوع زندگی تنوع این لباس ها می باشد این تحقیق با بررسی جایگاه و کاربرد پوشاک سنتی و شناسایی عوامل استفاده کمتر در عموم از این نوع پوشش صورت گرفته است.در گذشته لباس های محلی جایگاه ویژه ای داشتند. تمامی اقوام ایرانی، بزرگ و کوچک، زن و مرد در طول روز از لباس محلی خود استفاده می کردند و آن را می پوشیدند اما رفته رفته این لباس های زیباروبه فراموشی رفته است وبا تحقیق به عمل آماده از افراد روستا گفته شده است که همه ی ما لباس سنتی در خانه هایمان داریم حتی شده یک دست و خیاطانی داریم برای دوخت این مدل لباس و مغازه های صنایع دستی پارچه هایی با طرح سنتی می فروشند ولی فقط افراد مسن به صورت دایم از آن استفاده می کنند و جوانان فقط در مراسمات خاص خودشان از لباس محلی استفاده میکنند.