تمرکززدایی با مفهوم انتقال و یا واگذاری قدرت و اختیارات تصمیم‌گیری از مراکز قدرت و نهادهای وابسته به‌ سازمان‌های مستقل از دولت، دارای ابعاد سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی است. امروزه فن‌آوری­های جدید به عنوان یکی از حیاتی­ترین اجزاء سازمان­های تجاری، صنعتی و خدماتی و یک عامل استراتژیک برای توسعه اقتصادی کشورها مطرح است. گروهی از متفکران، فن‌آوری­های جدید را قلب تولید ثروت در سازمان‌های مختلف به شمار می‌آورند و ارائه خدمات و محصولات قابل رقابت درعرصه رقابت جهانی را برای تمامی بنگاه‌های اقتصادی، بدون بهره­گیری از فن‌آوری‌های هایتک مورد نیاز، تقریبا غیرممکن می‌دانند. فن‌آوری­های پیشرفته از دیرباز به عنوان یکی از عناصر اساسی تولید و توسعه مطرح و همواره با رشد دانش بشر در حال تغییر بوده است. کسب فن‌آوری­های پیشرفته، فرآیندی بسیار مهم برای سازمان­هایی است که تمایل به نوآوری­های فنی دارند چرا که این نوع فن‌آوری‌ها بر عملکرد سازمان‌ها مستقیما تأثیرگذارند و نقش به‌سزایی در دستیابی به اهداف سازمان ایفا می‌نمایند. با توجه به اهمیت و نقش فن‌آوری های جدید در ایجاد مزیت رقابتی برای سازمان­ها، یکی از مسائل اساسی در خصوص اینگونه فن‌آوری‌ها، شیوه دستیابی و به‌کارگیری آن‌هاست. در این مقاله با استفاده از روش توصیفی و تحلیلی و اطلاعات کتابخانه­ای اثرگذاری فن‌آوری‌های جدید بر تمرکززدایی از ساختار تصمیم‌گیری و نظام‌های دیوانسالار مدیریت دولتی بررسی می‌گردد.