در این پژوهش هدف کلی بررسی رابطه مخاطره پذیری بانکها، کفایت سرمایه و ترکیب مالکیت می باشد. میزان مخاطره پذیری مدیران عامل با استفاده از یک پرسشنامه استاندارد طراحی شده بر مبنای مقیاس لیکرت مورد سنجش قرار گرفته است. عملکرد مالی شرکت ها نیز با استفاده از شاخص های بازده مجموع دارایی ها، بازده حقوق صاحبان سهام، رشد فروش و رشد سود خالص اندازه گیری شده است. تمایل به مخاطره ‌پذیری و نحوه نگرش مدیران ارشد به ریسک به‌عنوان یکی از ویژگی‌های شخصیتی خاص، تعیین‌کننده رفتار ریسک پذیرانه و یا گریزانه ایشان به هنگام تصمیم‌گیری است؛ در چنین موقعیتی به‌منظور حفظ منافع سپرده‌گذاران ضوابطی از قبیل نسبت کفایت سرمایه در قانون لحاظ شده است. مطالعه حاضر به بررسي تأثير کفایت سرمایه بر مخاطره پذیری بانک‌های پذیرفته‌شده در بورس اوراق بهادار تهران در دوره زماني 1392-1397 و بر اساس داده‌های مربوط به 13 بانك خصوصي فعال در كشور می‌پردازد. بدين منظور، از دو شاخص ریسک‌پذیری شامل شاخص Z-score و شاخص Merton DD استفاده‌ شده است. نتايج به‌دست‌آمده از برآورد مدل رگرسيوني به روش داده‌های تابلويي حاكي از آن است كه بین اندازه و ریسک‌پذیری بانک‌ها بر اساس شاخص Merton DD رابطه‌ی مثبت و معناداری وجود دارد؛ همچنین نتایج تحقیق مبین این موضوع است که بین کفایت سرمایه و ریسک‌پذیری بانک‌ها بر اساس شاخص Z-score رابطه‌ی مثبت و معناداری وجود دارد.