امروزه یکی از راه های زنده نگهداشتن هنرهای قدیمی بکار گیری آن در صنعت نساجی و در دنیای مدوفشن است . چون آنچه به عنوان مد یاد می شود چیزی نیست که فقط به محدوده ی زمانی و مکانی خاص مربوط شود ، بلکه می توان در هر زمانی در همه جای دنیا به نمایش گذاشته شود ، مورد استقبال قرار گیرد و حتی از آن پیروی کنند .ایران دارای هنرهایی با اصالت و پیشینه تاریخی غنی بوده که گاه موردکم توجهی و حتی بی توجهی قرار می گیرند . مداومت استفاده از آنها در دنیای مدوفشن باعث می شود این هنرها به فراموشی سپرده نشوند .وقتی حرف از استفاده از نمادهای ایرانی در لباس های مدرن میشود و اولین نکته ای که به ذهنمان می رسد استفاده از بته جقه و تکه دوزی روی پوشاک است در حالی کهتکرار این طرحها روی لباسها باعث تکراری شدن آنها میشود و در هر وقت اسمیاز لباس ایرانی بر زبان می آید همه یک تصویر ذهنی مشخص دارند ، در صورتی که نباید بگوییم چون این طرح ایرانی است پس همیشه باید از آن به آن صورتی که هست استفاده کرد بلکه باید از طرحها ایده گرفت و آنها را با سبک و سیاقی جدید و به روز وارد دنیای مدوفشن کردما در این مقاله به معرفی طراحان داخلی و خارجی که با طرحهای خود پارا فرارتر از آنچه که همیشه در گذشته رخ میداد میگذارند و علاقه به استفاده از طرح های سنتی و هنرهای قدیمی ایرانی را در مخاطب ایجاد می کنند می پردازیم.هدف از این مقاله این است که بگوییم هنرهای ایرانی آنچنان غنی هستند که میتوانند منبع متفاوت و شگرفی برای همه طراحان چه در ایران چه در خارج باشندمشاهده کنیم که چگونه این هنرها در قالب پوشش به کل دنیا و ایران عرضه می شوند.مقاله های حاضر بر اساس استفاده از گزارشات تهیه شده از منابع خبری آماده شدهروش تحقیق توصیفی و تحلیلی است