سیلک نام اولین تمدن شهرنشینی ایران مرکزی در کاشان است که در سه کیلومتری جنوب غربی این شهر قرار دارد، تپه سیلک در حقیقت زیگورات یا نیایش گاه مردمان باستانی بوده که از گل رس و سفال ساخته شده است، زیگورات معماری مذهبی ویژه شهرهای عمده بین النهرین و ایران بوده است که به صورت برج مطبق هرمی شکل بنا می شد. بر اساس یافته ها به دست آمده، نقوش سفالینه های ترسیم شده توسط انسان عهد باستان علاوه بر زیبایی ظاهری، نمادین نیز هستند و با یکدیگر مرتبطند . مربع و دایره مبین زمین و آسمان برای رویش و زایشاند تا برکت نصیب انسان شود. شاخ بز هم که مانند هلال ماه است. واسطه ای برای بارش باران، زیرا بارش باران در فصلی رخ میدهد که صورت فلکی بز و پرندگان در آسمان دیده شود. کشیدن نقش دسته های پرندگان تجسم ابر است تا ارتباط تنگاتنگ و زیبای نقوش با یکدیگر را بیان کند . بررسی نقوش موجود بر روی آبخوریهای سیلک که یکی از مجموعه آثار این مناطق هستند از اهمیت بنیادین برخوردار میباشد. در این راستا پرداختن به این نقوش اعم از: الف: نقوش هندسی ب: نقوش گیاهی و نقوش جانوری که علاوه بر نمایش نبوغ و هنر ایرانیان، بیانگر تفکرات و باورهای آنان نیز میباشند، ضروری مینماید.