"بینوایان" برجسته‌ترین اثر ویکتور هوگو است؛ در سال۱۸۶۲ منتشرشده است. هوگو با نگرشی متفاوت عملکرد نادرست قدرت حاکم و انحرافات ثانوی را در این رمان به تصویر کشیده است. وی سیمای سیاست جنایی را در رمانی به سبک رمانتیسم و توسط چهارگروه دلدادگان، بزهکاران، مطرودین جامعه پیش چشم نهاده است. با تمرکز برنهادهای عدالت کیفری به تشریح فضای سیاسی، اجتماعی، اقتصادی حاکم بر سده نوزدهم پرداخته است. هر فصل این رمان نشان از این دارد که آدمی در فرآیند فشارهای ساختاری ناشی از جامعه و فرآیند برچسب‌زنی و ساختار معیوب سیاست جنایی به بزهکاری روی می‌آورند. ویکتور هوگو با خلق شخصیت‌هایی چون بازرس ژاور (نماد قانون) و اسقف میرل (نماد بخشش) به جدال بین قانون و اخلاق پرداخته که شریعت و داوری آن هرگز انسان را رها نمی‌سازد. خودکشی بازرس ژاور مخاطب را به این باور می‌رساند که هرگاه قانون در تغییر بزهکار ناتوان بماند، بهتراست فرصتی به بخشش بدهد تا شاید موفق‌تر عمل کند. با تحلیل اثر مذکور و دیگر آثار ادبی، امید است این باور پدید آید که رویکرد جرم‌شناسی به جرم، با خوانش ادبیاتی می‌تواند راهکاری برای توسعه علوم باشد و بر رویه‌ها‌ی قضایی نیز تأثیر بگذارد و سیاست جنایی با تکیه ‌بر فرهنگ داستان جان تازه‌ای بگیرد. بعید نیست در آینده نزدیک، ادبیات داستانی منبعی برای آگاه‌سازی سیاست‌گذاران و قانون‌گذاران برای اصلاح امور تلقی شود.