کاربری فضای سبز یکی از کاربری های مهم خدماتی برای شهرهای امروزی محسوب می شود و یکی از مؤلفه های نیل به توسعه ی پایدار شهری است که به لحاظ اهمیت مسأله مورد توجه برنامه ریزان شهری است. در این نوشتار، مطابقت سرانه کاربری فضای سبز با استانداردهای شهرسازی و نیز چگونگی توزیع و تناسب پارک های شهری محدوده مورد مطالعه مورد تحلیل و بررسی قرار گرفت، که در این راه با توجه به سرانه های جهانی و سازمانها و ارگانهای ذیربط، مشخص شد که شهرها دچار کمبود شدید از لحاظ سرانه فضای سبز شهری می باشند و سرانه فضای سبز شهر ها فاصله زیادی با سرانه های مطلوب در این زمینه دارد. و همچنین در مورد توزیع تناسب پارک های شهری در شهرها جانمایی و توزیع بهینه صورت نگرفته است و با تراکم جمعیت شهر ها ارتباط مناسبی ندارد و کمبودهایی نیز در این مورد به چشم می خورد. که در اینجا ما برای رفع این کمبودها با تحلیل سلسله مراتبی AHP و با توجه به معیارها و شاخص های مکانیابی و با استفاده از دیتاهای شهری شهر مورد مطالعه و ضریب وزنی های بدست آمده از تحلیل AHP مکانهای بهینه را از لحاظ استقرار کاربری فضای سبز شهری برای رفع این کمبودها و در جهت رفاه جمعیت ساکن پیشنهاد داده ایم.