فرهنگ عنصری است که شامل همه کنش‌ها و واکنش‌های فرد و محیط پیرامون او با بعد زیرین زندگی گروه‌های اجتماعی می‌شود، یعنی مجموعه روش‌هاوشرایط زیست یک جامعه بر اساس بنیاد مشترکی از سنت‌ها و دانش و نیز اشکال مختلف بیان جایگاه فرد در درون جامعه، به هم پیوند خورده است و تنها با دخالت عوامل فرهنگی در راه حل های انتخاب شده برای توسعه می توان به طور کامل نیازها و خواست‌های گروه‌های اجتماعی و ملت‌ها را برآورده ساخت. دانشگاه در سده های میانه، نقش تک بعدی داشته و صرفا وظیفه انتقال دانش را به عهده داشته است. با گذشت زمان، در قرن نوزدهم، مدارس و دانشگاه علاوه بر انتقال دانش، وظیفه تولید دانش را نیز عهده دار شد. دوران پس از جنگ جهانی دوم، دوران رشد بی سابقه بوده است. در این دوران، آموزش عالی تقریبا در همه جوامع نوین، نقش محوری داشته و این نقش همچنان رو به فزونی است. دانشگاه با هدف ایجاد، تعمیق، رشد و توسعه سنت علمی کشورها ایجاد می شود. همچنین هدف عالی سنت علمی در دانشگاه‌ها، هدایت و توسعه مبانی فکری و ارزشی دانشجویان و زایش و اخلاق علمی است تا به کمک آن، مسائل و نیازهای جامعه تامین شود. لذا فرهنگ، زیربنای سایر مولفه های قدرت ملی است و به آنها هویت و جهت حرکت می دهد. با عنایت به توضیحاتی که دادیم از این رو بر دولتمردان و مسئولان کشور لازم و ضروری است که این مبانی را در نظام آموزشی (مدارس و دانشگاه ها) مورد بررسی قرار داده و امکان نهادینه سازی آنها را در کشور فراهم کنند.