بافت¬های فرسوده و ناکارآمد شهری، مناطقی از شهر است که در طی سالیان گذشته عناصر تشکیل دهنده آن اعم از تأسیسات زیر¬بنائی،ابنیه، خیابان¬ها و دسترسی¬ها، دچار فرسودگی و ناکارآمدی شده و ساکنان آن نیز از مشکلات متعدد اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و کالبدی رنج می¬برند. در همین راستا و به منظور بهره¬برداری از تمامی ظرفیت¬های شهری، پروژه¬های نوسازی بافت¬های فرسوده شهری تعریف شده که هدف از اجرای آن¬ها رشد پایدار شهر و توسعه محدوده مورد نظر و در نهایت احیاء ابعاد فیزیکی، محیطی، فرهنگی، صنعتی و اقتصادی آن می¬باشد. همانند دیگر پروژه¬ها و طرح¬های اجرایی، پروژه¬های نوسازی شهری نیز با ریسک¬های زیادی مواجه هستند. وجود ریسک در پروژه¬های نوسازی شهری موجب اخلال در فرایند¬های تجزیه و تحلیل امکان¬سنجی پروژه، طراحی و برنامه¬ریزی، ساخت و ساز و اجرا و در نهایت استفاده و بهره¬برداری عمومی از پروژه¬ها شده، لذا مدیریت ریسک این دسته از پروژه¬ها لازم و ضروری به¬نظر می¬رسد. با بررسی گزارش طرح¬های اجرا شده، دریافتیم که این راهکارها کارایی و تأثیر لازم را نداشته و علت آن هم پایین بودن سطح مشارکت مردم و ساکنان بافت¬های فرسوده و سرمایه¬گذاران در فرایند تأمین مالی و در مراحل مختلف پروژه می¬باشد. پایین بودن سطح مشارکت نیز به¬نوبه خود ناشی از بی¬اعتمادی نسبت به مسئولان، دستوری بودن سیستم برنامه¬ریزی، عدم پذیرش و قبول توانایی مردم برای مشارکت در مراحل مختلف کار توسط مسئولان و برنامه¬ریزان و در نهایت عدم فرهنگ-سازی در زمینه نهادینه¬کردن مشارکت است. در این پژوهش، ابتدا انواع ریسک¬های اقتصادی پروژه¬های نوسازی شهری و راهکارهای مدیریت¬ریسک آن¬ها معرفی شده و سپس به تجزیه و تحلیل راهکار¬های موجود جهت مدیریت این ریسک¬ها پرداختیم. همچنین در این پژوهش سعی شده که راهکار¬های جدید و کارایی به منظور مدیریت ریسک، ریسک¬های اقتصادی این دسته از پروژه¬ها ارائه شود..