پلیس مانند سایر نهادهای نظام عدالت کیفری، در دهه¬های اخیر با فقدان کارآیی و اثربخشی مواجهه شده است. این امر به نوبه خود منجر به کم رنگ شدن اعتماد عمومی و مشروعیت این نهاد در نزد افکار عمومی کشورهای مختلف شده است. بنابراین ضرورت اصلاح پلیس امری است که از دهه 1980 تحت لوای الگوی مدیریت گرایی به رسمیت شناخته شده و سیاست¬ها، راهبرد ها و برنامه¬های پلیسی را متحول کرده است. اندیشه مدیریت گرایی که بر مبنای مفاهیمی همچون مشتری مداری، مشارکت بخش خصوصی، ارزیابی عملکرد، مدیریت مشارکتی، صرفه جویی و ... استوار است به سیاست ¬های پلیسی ایران نیز راه یافته است. هدف از این مقاله، تحلیل رویکرد مدیریت گرا در سازمان پلیس ایران با روش توصیفی- تحلیلی و از طریق جمع آوری اطلاعات به روش نمونه پژوهی است. نتایج این تحلیل حاکی از وجود جلوه¬های مدیریت گرایی در پلیس ایران است. این جلوه¬ها دربردارنده کاربرد فناوری اطلاعات و ارتباطات در این سازمان، مشارکت بخش خصوصی در تأمین امنیت و پلیس¬های تخصصی است به علاوه، این رهیافت شاخص¬های موفقیت، چشم انداز مأموریت و اهداف، تجدید ساختار اداری پلیس و تدوین الگوی استاندارد ارزیابی و مدیریت عملکرد را مورد تأکید قرار می دهد.