سلامت روان به معنای حالت بهینه خوب بودن جسمی، روانی و اجتماعی میباشد که بر اساس مفهوم آن شامل ادراک خود کار آمدی، استقلال و خود مختاری، شایستگی و کفایت، تسلط بر محیط و هدفمندی در رشد فردی و زندگی است و به عبارتی فرد نسبت به توانایی های خود آگاه است و قادر است با استرس های معمول زندگی مدارا کند، احساس مسئولیت بیشتری دارد و از چالش های زندگی فرار نمیکند و با درایت و تدبیر بر مشکلات غلبه میکند و در نهایت عملکرد مثبت در اجتماع دارد. سلامت روان مردم یک جامعه نیاز اصلی و اساسی جوامع پیشرفته و یا در حال توسعه است، موضوعی که چنانچه به آن توجه نشود به اندازهای قدرت دارد که می تواند توسعه اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و سیاسی جامعه را تحت تاثیر قرار دهد. سلامت اجتماعی با سلامت روان افراد جامعه پیوندی ناگسستنی دارد و بدون سالمت روان هیچ وجه فردی نمی تواند تعامل خوبی با دیگران داشته باشد و یا کمک به همنوعان کند و در مواقعی از دیگران کمک بگیرد..سالمت روان یکی از مهمترین شاخصه های سلامت و بهداشت یک جامعه محسوب میشود. برخورداری از این نعمت الهی در داشتن زندگی آسوده و دستیابی به اهداف عالیه حائز اهمیت زیاد است. محرومیت از این موهبت، انسانها را دچار مشکلات عدیده ای خواهد کرد. سالمت روان به معنای اجرای موفقیت آمیز عملکرد روانی است که منجر به فعالیت های سازنده، برقراری ارتباط با سایر افراد جامعه و توانایی تطبیق با تغییرات یادگیری و اعتماد به نفس میشود. سلامت روان عبارت است از سازش فرد از جهان اطرافش در حداکثر امکان؛ به طوری که باعث شادی و برداشت مفید و موثر او به طور کامل شود.