پرندگان همواره از مصادیق اساطیری تمدن های باستانی بوده اند و پیشینه حضور آنها در هنر و فرهنگ تمدن های باستانی جلوههای متفاوتی داشته است. با این فرض که در اساطیر ملل مختلف میتوان نقاط مشترک و مولفه های یکسانی را جستجو کردو این اسطوره های مشترک، به تشابه در نقش مایه ها نیز منتهی میشود؛ از اینرو، میتوان با بررسی این مولفه ها به بن مایه مشترکو اصلی آنها دست یافت. در تحقیق پیشرو به بررسی تصاویر و نقوش سیمرغ درآثار هنری ساسانی و بنو در اساطیر و نگاره های مصر باستان با تکیه بر منابع تاریخی و آثار هنری باقی مانده پرداخته میشود، تا به این سوال اساسی پاسخ داده شود که میان این اساطیر چه نقاط مشترک وافتراق مهمی وجود دارد و آیا این اشتراکات حاصل یک بنیان فلسفی ابتدایی مشابه در این تمدن ها میباشد. روش تحقیق, توصیفی، تحلیلی تطبیقی و تجزیه و تحلیل داده ها به شیوه ی استقرایی با تکیه بر منابع کتابخانه ای و اینترنتی میباشد . نتایج این پژوهش آشکار میسازد، که این اسطوره ها در برخی از ویژگی ها، نقاط اشتراک بارزی دارند که میتوان به نامیرایی، عمر جاویدان، دشمن بدی، تولد دوباره، خودکشی و نداشتن جفت اشاره نمود؛ همچنین درنقش مایه ها داشتن هیبت قوی، بال های پرندگان، پنجه های قوی و زیبایی از ویژگی های مشترک آنهاست و تمامی آنها حاصل یک باور فلسفی ابتدائی میباشند