نرخ ارز، یک متغیر کلیدی است که عدم توجه به مدیریت شایسته آن میتواند مسائل و مشکلاتی را برای اقتصاد هر کشوری در ابعاد گوناگون ایجاد کند که اقتصاد ایران نیز از این موضوع مستثنی نیست. نرخ ارز بیانگر شرایط اقتصادی کشور بوده و عاملی برای مقایسه اقتصاد ملی با اقتصاد سایر ملل است؛ در این بین، اتخاذ سیاست های ارزی مناسب با توجه به بستر اقتصادی هر کشور، توسط سیاست-گذاران آن کشور انجام میشود؛ در ایران، چون عرضه ارز در انحصار دولت و بانک مرکزی است، به ناچار قیمت ارز بر اساس عرضه و تقاضا تعیین نمیشود؛ افزایش درآمد نفت، درآمدهای ارزی دولت را افزایش میدهد و از اینرو، قیمت ارز نشانهای از توان واقعی اقتصاد ایران نبوده و مجموعه ای از قیمتهای مصنوعی را به اقتصاد تحمیل میکند؛ نوسانات نرخ ارز بر رشد تولید و تقاضای کشور و برخی متغیرهای دیگر موثر است؛ بهصورتیکه امروزه بحث بر سر میزان مطلوب و بهینه نوسانات صورت میگیرد؛ از این رو، انتخاب سیاست های ارزی با توجه به شرایط اقتصادی، به گونه ای که منجر به استقرار سیستم مناسب نرخ ارز شود، نه تنها میتواند راهی برای نیل به رشد و توسعه باشد، بلکه به نوبه خود بر عوامل کالن دیگر نیز اثرگذار خواهد بود؛ در اقتصاد به واسطه پیچیدگی روابط میان متغیرها و نیز شرایط زمانی و مکانی، کمتر میتوان یک نسخه جهان شمول پیچید که به نظر میرسد مقوله ارتباط نرخ ارز با تولید ملی و اشتغال، تراز تجاری، تورم، بازار سرمایه و رشد اقتصادی نیز از این دست باشد.